Vierkante wielen

28 oktober 2022

Vierkante wielen zijn een berucht herfstfenomeen op de Nederlandse spoorwegen: de wielen blokkeren door afgevallen bladeren op de sporen. Daardoor slijten ze aan een kant meer en zijn ze dus niet meer mooi rond. Ook ik kreeg de laatste tijd de indruk dat ik met vierkante wielen aan het rijden was en daarom heb ik besloten om mijn herfstseizoen dit jaar anders aan te pakken.

De voorbije 39 jaar ging ik in de herfst naar school of naar de universiteit. Dit jaar neem ik echter voltijds ouderschapsverlof op, van midden september tot midden december. Het doel was om zelf te zorgen voor ons gezin en minder zorgen door te schuiven naar mijn ouders. Ook wilde ik bewust gas terugnemen en deze tijd gebruiken om mijn routines te herbekijken. Er kruipt tijd in experimenteren, tijd die er vaak niet is in de hectiek van lesgeven, onderzoek doen, vergaderen en ook thuis alle bordjes in de lucht houden.

Niet al mijn gebruikelijke taken liggen helemaal stil. Mijn doctorandi krijgen geen extra tijd omdat hun promotor drie maanden verlof opneemt, dus ik blijf hen gewoon begeleiden. Er dook een ombudskwestie op net voor mijn verlof inging, dus ook die volg ik verder op. Aan sommige online vergaderingen neem ik nog deel en ik nam zelfs nog enkele reviewverzoeken aan (waaronder een grote opdracht voor een buitenlands doctoraat). Voor Eos-magazine schrijf ik mijn maandelijkse column en op vraag van een weekblad schreef ik zelfs een extra stuk.

Wat er wel wegvalt zijn mijn onderwijsopdrachten en vergaderingen op locatie, en daarmee de lange dagen, stresserende autoritjes naar het station en afgeschafte treinen, die er ondanks vroege wekkers voor zorgden dat ik vorig jaar toch soms te laat kwam voor mijn college.

Ik hoopte vooral dat mijn mailbox zou kalmeren, wat de eerste maand niet gebeurde: veel zaken vergden nazorg en ik leek de enige die ze af kon handelen. Studenten hebben nu eenmaal recht op inzage in hun examens. Er viel ook een uitgebreide vragenlijst voor een financiële audit van een van mijn afgelopen projecten in de bus en ik moest een eindverslag opstellen voor een ander project waar ik promotor van was. En er werd niet meteen een vervanger gevonden voor al mijn vakken, waardoor ik de overdracht pas kan doen tijdens mijn verlof. Het is prettig om te weten dat het vak in goede handen is en dat mijn opvolger goed gebrieft is, maar ik begon me toch af te vragen of ik nu niet gewoon gratis aan het werken was.

Net toen ik goed begonnen was aan een niet werk-gerelateerd schrijfproject, waar ik al lang naar uitkeek, liep ik voor het eerst covid op. Dat was enkele dagen na mijn vierde booster, dus ik weet de symptomen in eerste instantie daaraan en besmette mijn man. Daar waren we een week flink ziek van en dan nog een week ziekjes. Het schrijven viel toen stil, maar ik heb wel bijgelezen over hoe je vooral digitaal werk goed kunt organiseren. Intussen heb ik dingen veranderd en uitgeprobeerd. Zelfs het debiet in mijn mailbox begint af te nemen.

Dit zijn dingen die ik de laatste maanden en tijdens de eerste helft van mijn zorgverlof anders heb gedaan:

• mijn Twitter-account afgesloten; voor online sociaal contact gebruik ik nu enkel nog mijn Mastodon-account (@SylviaFysica@scholar.social).
• overgeschakeld van Chrome naar Firefox op mijn PC en laptop (na het lezen van deze Contra Chrome comic). Daarbij heb ik meteen een extensie geïnstalleerd (LibRedirect) die links van Twitter, YouTube en dergelijke automatisch vervangd door privacy-vriendelijke alternatieven (Nitter, Piped, ...).
• categorieën leren gebruiken in Outlook om de berichten in mijn inbox efficiënt in te delen (zo ongeveer).
• Scrivener geïnstalleerd voor langere schrijfprojecten.
• een onlinecursus gevolgd voor mid-career onderzoekers van over de hele wereld (van U21).
• aangesloten bij een internationale online leesgroep over begin twintigste-eeuwse fysica (History and Philosophy of Contemporary Theoretical Physics).
• eindelijk begonnen met het opruimen van mijn bureau, inclusief het uitsorteren van stapeltjes die al heel lang niet bewogen hadden.
• foto’s van de voorbije jaren gesorteerd en een selectie laten afdrukken.
• opnieuw gestart met tekenen, omnisport én tai-chi: wekelijks vijf uur tijd voor dingen die ik graag doe of die me goed doen, dat is heel lang geleden.
• bijna elke dag zelf gekookt, dat is nog nooit gebeurd.
• regelmatig bij mijn ouders geweest en enkele uitstapjes gemaakt met mijn moeder.
• last but certainly not least: bijna elke dag zelf met onze zoon van en naar school gewandeld, hem naar zijn hobby’s gebracht en veel tijd samen doorgebracht: vaak samen gaan wandelen na school en Frans geoefend, bijvoorbeeld. ♥

En nu heb ik zelfs een stukje geschreven voor mijn nieuwe blog! Het lijkt dus wel in orde te komen met die wielen.