Tag Archief: grappig

Moe & Slechtgezind

Nee, de titel van dit blogbericht is niet autobiografisch! :-) (Het heeft althans geen betrekking op het heden of een recent verleden.)

Vandaag hoorde ik op de radio dat Patrick de Witte, of dus (pdw), precies een jaar geleden overleden is. Automatisch moest ik denken aan Spike, eigenlijk het enige werk van (pdw) dat ik kende. Het was een televisieprogramma in de tijd dat ik nog student was en het werd uitgezonden op vrijdagavond, als ik net van kot terug thuis was. Bij de eerste aflevering vond ik er weinig aan, maar het was apart genoeg om de week nadien opnieuw te kijken en geleidelijk aan begon ik de absurde logica van dit parallelle universum te begrijpen. Maar net als je dacht de regels te snappen, veranderden die weer, wat de deur op een kier zette voor humor – een fenomeen dat immers drijft op het niet inlossen van gewekte verwachtingen. Zo werd Spike bevolkt (of moet ik zeggen: geteisterd?) door bizarre personages die aanvankelijk elk in een specifieke biotoop leefden, maar die naarmate de reeks vorderde ook in elkaars sketches konden opduiken. Als fan werd je dus beloond, omdat alleen trouwe kijkers het onderscheid konden maken tussen ‘normale gekte’ en ‘nieuwe gekte’.

Ik vond niet alle sketches geslaagd (deels omdat ik niet alles begreep, maar deels ook omdat sommige ideeën gewoon niet werkten voor mij), maar sommige waren briljant. Nog steeds als iemand vraagt om geld wil wisselen denk ik aan Wim Opbrouck in zijn rol uit Spike van Zeeuws-meisje-man. (Helaas snappen steeds minder mensen de referentie als ik op mijn Zeeuws-meisje-mans traag en behulpzaam de mogelijke verdelingen in briefjes en munten opsom.) Er was de wekelijkste wedstrijd voor buitenwippers, die ruimte bood voor enige maatschappijkritiek. Er was de rubriek in het wassalon, waar een zwangere vrouw en haar vriendin – Kimberley en Vanessa, gespeeld door Barbara Sarafian en Antje De Boeck – babynamen evalueerden. Daarbij bleek Sarafians personage consequent immuun te zijn voor eventuele associaties met namen van Bekende Vlamingen, maar kwam ze, ondanks de referentie naar grote namen uit culturele sector, toch altijd tot een negatief oordeel over de naam in kwestie. De meisjesnaam Joyce deed haar bijvoorbeeld denken aan de schrijver James Joyce, maar daar had ze een Mening over, die haar niet toeliet die naam te kiezen.

Maar het onderdeel waar ik echt naar uitkeek was de scène op de redactie van Moe & Slechtgezind (een parodie op het tijdschrift Fit & Gezond), niet in het minst omdat ik op vrijdagavond inderdaad in desgenoemde toestand verkeerde. In de huidge tijden van overmatig sociale-media-gebruik is natuurlijk niemand ooit nog moe of slechtgezind, ook ik niet (zie hoger). Soms mis ik dat: niets dat de innerlijke mens zo sterkt als één avond per week ongegeneerd moe en slechtgezind kunnen zijn, zoals je dat alleen thuis kunt zijn, en dan voor de buis hangen en hooguit even gniffelen met een zogenaamd humoristisch programma waar je voor het grootste deel eigenlijk niet zo veel van snapt.

En dat je dáár dan zo’n veertien jaar later nog aan terugdenkt.

Online vond ik twee clipjes terug: eentje met scouts en eentje met de geest van Dalida. (Helaas dus geen fragmenten van mijn favoriete rubrieken.) Verder heb ik toch al één lotgenoot gevonden die zich in 2008 heeft geuit als fan van Spike, met grotendeels andere herinneringen dan ik; alleen over de selectie van Moe & Slechtgezind zijn we het eens, maar dat was dan ook het allerbeste van Spike, natuurlijk. ;-)

Zijn er nog fans van Moe & Slechtgezind die ervoor durven uitkomen, of die een andere herinnering hebben aan Spike? Laat een reactie achter!

Liefde voor wetenschappers & filosofen

Hartvormige pasta.Dit jaar startte mijn cursus precies op 14 februari. Hierdoor zag ik mijn vriend en zoontje met Valentijn enkel via Skype. Achteraf hielden we thuis wel nog een etentje met hartvormige pasta bij kaarslicht. (Dat kaarslicht was er vooral omdat de transformator van onze verlichting het begeven heeft, maar het was evengoed romantisch.)

Ook had ik – in tegenstelling tot vorig jaar – geen tijd voor een thematische blogpost rond Valentijn. Gelukkig is het vandaag nog steeds februari en dus officieel nog niet te laat voor een stukje met drie liefdevolle thema’s.

(1) Het aanzoek ♥

Brendan McMonigal en Christie Nelan leerden elkaar op 23 maart 2005 kennen aan de Universiteit van Sydney, waar ze beiden wis- en natuurkunde volgden. Na een maand werden ze een koppel. Vorig jaar, precies zeven jaar na hun eerste ontmoeting, deed Brendan een huwelijksaanzoek aan Christie. Hij had geen ring bij zich, maar wel een artikel. Hij vertelde zijn vriendin dat hij wat problemen had met dit artikel en vroeg of ze er eens naar wou kijken. Hij ging op één knie zitten om het artikel uit zijn rugzak te nemen en het aan haar te geven. Wat ze toen te lezen kreeg, was zijn aanzoek in de vorm van een (semi-)wetenschappelijke studie, met als titel: “Two Body Interactions: A Longitudinal Study“.

En ze heeft ‘ja’ gezegd.

Brendan en Christie zijn nu beiden 26 jaar; hij werkt aan een doctoraat over galactische halo’s, terwijl zij wetenschapscommunicator is bij Questacon (een wetenschapsmuseum in Canberra). Hun huwelijk zal dit jaar op 23 maart plaatsvinden, dus precies acht jaar na hun eerste ontmoeting, ergens onder een waterval en gevolgd door een picknick. Omdat nog niet alle genodigden het originele aanzoek hadden kunnen zien, besloot het koppel om Brendans artikel online te zetten op Reddit. Daar werd het meteen een grote hit: het werd meer dan een miljoen keer aangeklikt binnen één dag en telt nu meer dan duizend reacties.

Het aanzoek van een fysicus.

Het aanzoek van een fysicus. (Bron en volledige afbeelding: hier)

De achtergrondinformatie voor bovenstaand stukje komt uit een interview met Brendan McMonigal en dit artikel.

(2) De baby ♥

Voorgaand aanzoek deed me denken aan een geboorteaankondiging uit 2011, ook al in de vorm van een wetenschappelijk artikel. Dit is de volledige tekst:

Development and Production of Human Embryo with Cute Little Face

Ruben MK, Ruben AJ1

1Yes, I’m the second author

Abstract

Fun occurred. Gametes joined. Embryo grew; shirts stopped fitting; grandparents got excited. Overpopulation exacerbated.

Materials and Methods

An unknown volume of Aww Yeah was combined with an indeterminate mass of Damn Right (data not shown). The mixture was allowed to incubate at 37˚C for ~9 months, at which point 3.2 kg of biological material was obtained for use in further studies. The incubator converted immediately to a dairy.

Results

Baby.

Conclusion

Childbirth is fairly easy for men.

Discussion

Seriously, will you look at her little face? Isn’t it the cutest baby ever? Hang on, I’ve got some more pictures of her on my phone. Look! She’s yawning! And in this one, her eyes are open! And she’s wearing a hat! Wait, don’t walk away, you have to see this next batch (see Figures l to 182 and supplemental material online).

(3) Mogelijke meisjes ♥

Filosoof David Lewis schreef het boek “On the plurality of Worlds” (verschenen in 1986), waarin hij zijn standpunt over modaal realisme verdedigt: elke mogelijke wereld is even echt als onze wereld. Mij doet dit sterk denken aan de veel-werelden-interpretatie van de kwantummechanica, die zegt dat bij het uitvoeren van een experiment met meerdere mogelijke uitkomsten er meerdere werelden afsplitsen die elk even echt zijn, maar ik zou eens moeten uitzoeken hoe diep de verwantschap precies gaat.

Als parodie op het werk over “possible worlds” van Lewis schreef Neil Sinhababu het artikel: “Possible girls” (of “mogelijke meisjes”). Dit verscheen in het filosofische vaktijdschrift Pacific Philosophical Quarterly. (Ernstige filosofietijdschriften maken wel vaker plaats voor humoristische bijdragen, zoals uit de reacties op deze blogpost blijkt.) Sinhababu argumenteert dat modale realisten uit verschillende mogelijke werelden verliefd op elkaar kunnen worden (dus niet op de tegenhanger van deze persoon die in dezelfde wereld rondloopt).

Het artikel van Sinhababu dateert trouwens al van 2008, maar het werd dit jaar met Valentijn opgepikt door de Washington Post. De titel van het artikel daar vat het als volgt samen: “Iedereen heeft een date deze Valentijnsdag. Alleen misschien niet in deze wereld“.

Baby en de nerd (1): Prenatale les voor wetenschappers

Enerzijds blijft zwanger zijn een wonder om mee te maken, anderzijds wordt alles voor en na geboorte steeds meer medisch begeleid. Voor wetenschappers maakt dit tweespalt het allemaal des te interessanter om te ervaren. Inspirerend was deze tijd zeker, daarom vandaag vijf stukjes voor de prijs van één.

(1) Wie heeft dat verzonnen?

Een zwangere natuurkundige.Als natuurkundige-filosoof ben ik hoogstens een zwak hobbybioloog en van zwangerschap snap ik niet veel. Het hele concept is gewoon bizar: eerst moet een spier vijftien keer in gewicht toenemen en dan moet deze spier, die je verder nooit gebruikt, intensief gaan samenknijpen om een te groot hoofdje door een te kleine doorgang te persen. Sommige mensen benadrukken daarbij hoe mooi de natuur toch in elkaar zit, want zo’n babyhoofdje kan nog een beetje vervormen, hetgeen helpt om de bevalling mogelijk maken. Zelf zie ik hier schoonheid noch vernuft, maar een verbluffend staaltje blinde evolutie. Wie voor de dag komt met “Er is nog nooit eentje blijven zitten”, moet er toch dringend eens de vrij recente geschiedenis op naslaan. Het is enkel door de medische begeleiding dat zoveel bevallingen – hier en nu althans – inderdaad goed aflopen voor moeder en kind.

Ik meen me uit een vergeten bron te herinneren dat zoogdieren zijn ontstaan uit reptielen doordat er een ei is blijven zitten.* (Zo voelt het soms wél tijdens de laatste maand, maar dit geheel terzijde.) Kijk, daarin kan ik geloven: deze oorsprong, of althans een iets beter onderbouwde versie van een dergelijk verhaal, verklaart waarom het nu allemaal zo moeilijk moet. Wat mij betreft is één zwangerschapskuur de beste remedie tegen geloof in intelligent design. Ik wens het de creationisten van deze wereld dan ook van harte toe! Joehoe, mijn hele buik is vrij, hoor; kon daar nu niet even een luikje in?

*Ik bewaar het als huiswerk voor volgende keer om uit te zoeken of het hier een wetenschappelijke hypothese betreft of slechts een kwakkel.

(2) Informatiemoeheid

Er zijn veel bakerpraatjes die rondgaan, zoals dat je aan de vorm van een buik zou kunnen zien of daarin een jongen of een meisje gedragen wordt. Dit bijgeloof is met een simpele steekproef te weerleggen en hoeft ons dus verder niet te bezwaren. Meer in de schemerzone staat wat je nu wel of niet moet eten tijdens je zwangerschap: er kan zeker een wetenschappelijke basis zijn voor al dat voedingsadvies, maar hoe je al de informatie moet verwerken en integreren, dat vertellen de afzonderlijke onderzoeken er ons niet bij. Ondanks het voortschrijdend wetenschappelijk inzicht moeten we in de praktijk dus terugvallen op ruwe vuistregels (zoals “gevarieerd eten”), hier en daar aangevuld met een cruciaal supplement (zoals foliumzuur aan het begin van de zwangerschap) of een eenduidig tegenadvies (zoals geen alcohol tijdens de zwangerschap).

Informatiemoeheid.Iedereen wil het beste voor zijn kroost, maar hoe blijf je de bomen zien door het informatiebos? Een handige folder kan soelaas brengen om de belangrijkste informatie nog eens in hapklare brokjes tot je te nemen. Toch loert ook hier weer een gevaar om de hoek: niet enkel de overheid en haar openbare instellingen (zoals Kind en Gezin) brengen folders uit, maar ook veel bedrijven komen op de proppen met mooie boekjes, waarin natuurlijk vooral de eigen producten mooi afsteken tussen de glimmende babyfoto’s. En zo dreigen de aanstaande ouders alsnog overspoeld te raken door al die folders met variaties op telkens dezelfde informatie aangevuld met de accenten in functie van het aan te prijzen product.

Gelukkig kun je altijd nog bij vrienden te rade gaan om definitief vast te stellen welke spullen je nu écht in huis moet halen voor je eerste spruit. Natuurlijk zijn ook al die vrienden blootgesteld aan dezelfde slinkse reclamepraktijken, maar met een beetje geluk zijn het zeer nuchtere mensen die er toch in slagen om weloverwogen keuzes te maken.

(3) Vrouwen zijn ook mensen

Een andere bron van objectieve informatie zijn de prenatale lessen, die door het ziekenhuis georganiseerd worden. Bij de les over babyvoeding werd er zowel aandacht besteed aan moedermelk als aan flessenvoeding. Op dit punt is het standpunt in alle officiële brochures helder: moedermelk geniet de voorkeur. (Citaat van de website van Kind en Gezin: “Je wil je kindje de best mogelijke start in het leven geven. Dat doe je met de keuze voor borstvoeding.”) “Maar,” zo werd ons tijdens de les op het hart gedrukt, “vrouwen zijn óók mensen. Die mogen zelf kiezen, hè.” Waarom klonk dit niet als de geruststelling die het bedoeld was?

Baby wegen.Als je borstvoeding geeft (en het niet eerst afkolft), dan kun je niet precies zien hoeveel de baby drinkt. Twee natuurkundigen keken elkaar aan en dachten precies hetzelfde: baby wegen, baby voeden en dan nog eens wegen. Het verschil in massa is hoeveel de baby gedronken heeft. Een baby is natuurlijk geen gesloten systeem – ah neen, want het is een levend wezen! -, maar op de relevante tijdschaal is de benadering goed genoeg. Zelfs als er tussen de twee wegingen niet enkel een flesje leeg raakt, maar ook een pamper wordt opgevuld, zal de massa tot in voldoende benadering behouden zijn. Toch tot je de pamper ververst hebt. :)

Toch stuitte deze suggestie op een radicaal njet bij de anders zo meegaande vroedvrouw: al dat geweeg zou afbreuk doen aan het natuurlijke van de borstvoeding. Ik begrijp best wel dat het goed is om aan te leren voelen hoeveel de baby drinkt en om op kleine indicaties te letten. Ik zie echter niet in wat er dan zo onnatuurlijk is aan een massabepaling? Het heeft weliswaar geen zin om je baby tot op de milligram te gaan controleren, maar het kan bezorgde ouders in de eerste dagen toch wat extra feedback geven, lijkt mij.

(4) Scheuren of knippen

In onderstaand fragment (bron) doet ook Dara Ó Briain (voormalig student fysica, nu komiek) verslag van een prenatale les die hij bijwoonde met zijn vrouw, die chirurg is. Gelukkig staan we in de kwestie knippen of scheuren toch al iets verder dan in het Verenigd Koninkrijk. :-)

(5) Pseudokansrekening

In geval van zwangerschap worden veel klassieke geneesmiddelen afgeraden, omdat de mogelijke negatieve effecten op het ongeboren kind niet opwegen tegen het gezondheidsvoordeel bij de moeder. Ik heb aan de den lijve ondervonden dat het hierdoor voor zwangere vrouwen des te moeilijker wordt om aan de greep van de kwakzalverij te ontsnappen. (Zie ook het filmpje van Dara Ó Briain waarin hij zich uitlaat over pseudowetenschap, dat ik eerder al eens postte.)

Veel zwangere vrouwen krijgen last van hun bekken.Op het einde van de zwangerschap krijgen veel vrouwen last van hun bekken. Dit is een gevolg van het toenemend gewicht van het kindje en wordt ook in de hand gewerkt door de hormonen relaxine en progesteron, die de kraakbeenverbindingen in het bekken iets verweken om de geboorte mogelijk te maken. Iemand raadde me aan de onderrug te (laten) masseren en met een ontstekingsremmende zalf in te smeren. Bij de apotheker bleek echter dat deze zalf niet aan te raden is op het einde van de zwangerschap.

De apotheker had echter een alternatief, dat ik wel mocht smeren. Toen hij zei dat het een homeopathische zalf was, raakte ik in gedachten verstrikt. Homeopathie, dat is toch het verdunnen van werkzame stoffen tot ze ondetecteerbaar zijn? Er is toch nog nooit enige dubbelblinde studie geweest die de werking van homeopathische middelen wetenschappelijk heeft kunnen aantonen? En de opleiding tot apotheker gebeurt toch aan de universiteit, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek? Ik had natuurlijk meteen moeten protesteren, maar was zo verbaasd over de gang van zaken, dat ik de zalf aannam, betaalde en vertrok. Op weg naar huis brandde de tube in mijn tas: een blaam op mijn diploma als wetenschapper.

Zwangere vrouwen zijn een makkelijke prooi voor bedrijven die het niet te nauw nemen met de kansrekening.Bij thuiskomst googelde ik de merknaam: het eerste resultaat was de website van de firma zelf en het tweede resultaat was een vernietigend rapport door skeptici. (Ik vermeld hier opzettelijk de naam niet, omdat ik geen zin heb om reclame te maken, maar per e-mail wil ik het merk gerust noemen.) Dit bedrijf bezondigt zich aan pseudo-kansrekening: het beroept zich weliswaar op rapporten van gerandomiseerde experimenten waaruit de effectiviteit van hun zogenaamde medicijn zou moeten blijken, maar deze experimenten zijn met veel te kleine steekproeven gebeurd en het bedrijf werkt niet mee aan externe onderzoeken, tenzij het de publicatie van de resultaten na inzage alsnog mag weigeren.

Berouwvol ben ik de volgende dag terug naar de apotheker gegaan. Ik zei dat ik het als fysicus echt niet over mijn hart kon krijgen om die zalf aan mijn rug te smeren. Hij zei dat hij het begreep, waarna de tube en het geld opnieuw van eigenaar verwisselden. Met evenveel rugpijn maar met een opgeklaard gemoed liep ik toch net iets rechter de deur weer uit.

Zo weet je dat jouw fysica zwanger is…

Een zwangere natuurkundige.Een handige gids voor al wie een vrouwelijk specimen van het menstype ‘natuurkundige’ in huis heeft of in de dichte omgeving.

Zo weet je dat jouw fysica zwanger is:

  • Ze heeft haar grondtoestand verlaten en bevindt zich nu in een geëxciteerde toestand met lange levensduur.
  • Haar golffunctie is een superpositie.
  • Ze begint met een nieuw project rond babyuniversa of richt haar telescoop op de Orionnevel (kraamkamer voor nieuwe sterren).
  • Ze probeert een echografietoestel in elkaar te knutselen met spullen die ze in het berghok vindt.
  • Ze maakt zich zorgen over de amplitude van de undulaties rond haar navel.
  • Ze varieert de frequenties van de aangeboden muzikale stimuli om resonanties te voorkomen.
  • Ze heeft ’s ochtends een draaimoment.
  • Bij gelijkblijvende snelheid neemt haar impuls quasi-lineair toe in de tijd.
  • Ze weigert om infinitesimalen te verwaarlozen.*
  • Ze heeft meededogen met het uitdijende heelal.
  • Ze kijkt meewarig naar de Melkweg.
  • Ze koopt een nieuw wiel van Maxwell en een gyroscoop (jojo en tol voor haar kindje).
  • Ze is nog verstrooider dan anders!
Zwangere vrouwen zijn soms verstrooid of vergeetachtig.

Door een minder goede nachtrust zijn zwangere vrouwen soms verstrooid, onhandig of vergeetachtig. (Bronnen afbeeldingen: links en rechts.)

*: Geen wonder dus dat de calculus niet is uitgevonden door een zwangere vrouw (en maar liefst twee keer door een man).

Bij dit bericht wou ik graag een klein plaatje van iets dat zowel met zwangerschap als met fysica te maken heeft. In mijn ogen geldt “alles is fysica” en ik had gerust een echografietoestel als afbeelding kunnen kiezen, maar ik wist niet of de link met fysica daarbij voor iedereen even vanzelfsprekend zou zijn. Daarom zocht ik verder naar een afbeelding van een zwangere natuurkundige of een zwangere lerares fysica, maar zonder succes.

Uiteindelijk heb ik besloten zelf een tekening te maken, in te scannen en digitaal in te kleuren. In het kleine formaat van 150 bij 150 pixels bleek de volledig ingekleurde versie echter niet zo geslaagd. Daarom maakte ik een soberdere versie voor het miniatuur, zoals je bovenaan ziet. Hieronder zie je het grotere plaatje, met meer kleuren en meer details.

Een zwangere natuurkundige.

Omdat ik geen goede illustratie vond van een zwangere fysica voor bij dit bericht, maakte ik zelf een tekening.

Lijstjes van leuke zoekopdrachten (2/2)

Een zoekmachine is een handig hulpmiddel, maar kan nog steeds geen zinnen interpreteren.Zoals gisteren al aangekondigd, hebben jullie nog meer opvallende zoekopdrachten te goed die in de loop van het voorbije jaar binnenkwamen op dit blog. Vandaag vijf thematische lijstjes en eentje buiten categorie.

Poëtisch:

  • hoe verklaar ik theoretisch je liefde (november 2011) [Begin met de juiste wiskundige kromme.]
  • de wereld achter de wereld kwantumfysica (november 2011)
  • wortels en haren en veren (november 2011)
  • afstand is een illusie (december 2011)
  • eigenlijk is de hemel groen (januari 2012)
  • lied van het stemmetje in mijn hoofd (juni 2012)
  • bekijk het ook eens van de kant van de druppel (juni 2012) [Goed advies vóór je zo maar de ruitenwissers aanzet, of een contacthoekmeting start.]
  • irissen lijken op planeten (september 2012) [Ja, dat is waar en bekraste pannenbodems ook.]

Intrigerend [Als je dit gevonden hebt, laat het mij ook weten! :)]:

  • raadsels planeet waar ze een ding niet hebben antwoord (november 2011)
  • symmetrisch je kunt het niet herkennen en het een breedte en lengte heeft (december 2011)
  • commerciele waarde higgs deeltje (januari 2012)
  • zit er meer koffie in zijn kopje als melk in haar kopje (april 2012) [Iets zegt me dat we hier niet alle gegevens te zien hebben gekregen…]
  • wat doen bij een thuiskomst van een lange reis (mei 2012) [Lijkt me niet zo moeilijk: verluchten, de was aanzetten, post lezen. Of gaat het om buren en familie die de thuiskomers willen verrassen?]
  • als alles leeg is filosofisch (mei 2012) [Zen.]
  • waarom nam de trouwlust toe naarmate het empire achteruit ging? (augustus 2012)
  • kapster sylvia goed of niet (augustus 2012) [Van mij krijgt ze het voordeel van de twijfel :)]
  • jeukende handen betekenis japan (augustus 2012)
  • diamanten muur behangen (september 2012) [Klinkt moeilijk om te snijden en pijnlijk voor de handen.]

Grappig:

  • paard geverfd (november 2011)
  • achtbaan kuikens youtube (juni 2012)
  • alles in paars practicum biologie (juli 2012)
  • liedje met lambada erin (juli 2012) [Probeer de Lambada eens?!]

Verontrustend (om uiteenlopende redenen):

  • ik wil een baby krijgen met blauwe ogen (november 2011)
  • druppel dreft drinken (december 2011) [Tja, in theorie kan het niet veel kwaad om een beetje zeep te drinken, maar in de praktijk zou ik het toch niet aanraden.]
  • hoe kindje met blauwe ogen krijgen (januari 2012)
  • elfenpoeder medisch (januari 2012) [Foute boel.]
  • heb me verlaagd tot sm louter uit verliefdheid (januari 2012)
  • hoe maak je oogkleur pigmenten dood (mei 2012) [Dat klinkt drastisch, maar misschien zoek je gewoon oogdruppels?]
  • predict roulette with sacred geometry (oktober 2012)

Van zielig tot hartverscheurend:

  • kunnen elkaar ook vergeten (november 2011)
  • platenspeler draait omgekeerd (december 2011) [Hm, dat is lastig.]
  • nog geen rupsen kunnen vinden (juni 2012) [Geef de moed niet op.]
  • mijn platenspeler draait niet (augustus 2012)
  • gedoctoreerd weet niet wat te doen (september 2012) [Dit brak echt mijn hart!]
  • ik heb een kaartje maar ik wil er zelf op drukken [Hopelijk heb je toch wat afloop/overvulling gelaten?]

Buiten categorie:

  • blog van het jaar (juli 2012) [Bedankt voor het compliment en super dat Google naar hier doorlinkt! :-)]

Verder was er nog een lijst van zoekopdrachten die te maken hebben met allerlei aspecten van de universiteit. Het lijkt me leuk om verder op deze vragen in te gaan, dus daar kom ik liever in een afzonderlijke post op terug.

Lijstjes van leuke zoekopdrachten (1/2)

Een zoekmachine is een handig hulpmiddel, maar kan nog steeds geen zinnen interpreteren.Soms zie ik grappige, onthutsende, of ronduit bizarre zoekopdrachten passeren op mijn blog. Verdwalen op internet kan fijn zijn en ik vind het natuurlijk leuk dat er ook op mijn blog geregeld louter toevallige passanten langskomen. Toch zie ik vaak slecht gekozen zoekopdrachten en dan vind ik het jammer dat ik die mensen niet wat beter op weg heb kunnen helpen. Op 12 oktober 2011 plaatste ik al eens een bericht met opvallende zoektermen, met daarbij 7 tips over zoeken op internet. Vandaag, precies een jaar later, maak ik nog eens zo’n overzicht.

Eén van de aspecten die opvallen bij het bekijken van zoekopdrachten op dit blog is dat je er duidelijke seizoensgebonden fenomenen in ziet. Een voorbeeld: er wordt duidelijk meer op ‘aggregatietoestanden‘ gezocht wanneer dit onderwerp in de middelbare school op het programma staat. Verder zijn er ook eenmalige pieken. In november 2011 kwamen er plots nieuwe zoekopdrachten binnen op mijn blog voor Robbert Dijkgraaf, terwijl ik zijn naam enkel in juni 2011 vermeld had (in deze stukjes: 1 en 2). Hierdoor wist ik dat er iets aan de hand was en inderdaad: even later hoorde ik het nieuws dat de Nederlandse president van de KNAW naar Princeton zou overkassen om daar het Institute for Advanced Study te gaan leiden – een positie die hij sinds juli 2012 inderdaad vervult.

Dit zijn de lijstjes van mijn favoriete zoekopdrachten van het voorbije jaar, gesorteerd in vier categorieën (met  tussen haakjes de maand) [en soms tussen vierkante haakjes mijn reactie erbij].

Over fysica:

  • wie onderzoekt dat de lucht blauw is (januari 2012) [Natuurkundigen. Wie anders?!]
  • fysica is alles (april 2012) [Een zoekopdracht naar mijn hart.]
  • alles is fysica (april 2012) [Ook dat is waar, kijk maar naar dit filmpje.]
  • fysica is leuk (augustus 2012)
  • fysica moeilijkst (augustus 2012)
  • invloed van alcohol op zeepbellen (september 2012) [Ze gaan zwalpen? ;-) Oja, en de oppervlaktespanning verlaagt, maar die neemt vervolgens weer geleidelijk toe naarmate de alcohol verdampt.]

Over logica:

  • randgeval logica (november 2011)
  • kunstlogica de logica van kunst (januari 2012)
  • logica kan je leren (juni 2012) [Voorwaar, een optimist!]

Over wiskunde:

  • hoe belangrijk is mijn opleiding wiskunde (november 2011) [Ik heb me laten vertellen dat het aantal uur wiskundeles tijdens de middelbare school de beste barometer is voor succes in de verdere opleiding, ongeacht de richting (dus ook voor talen bijvoorbeeld) – laat dit een tip zijn.]
  • welke wiskunde kom je tegen in kappersopleiding (december 2011) [Dat weet ik niet, maar een beetje wiskunde komt altijd handig van pas als je je boekhouding op punt moet houden.]

Alternatieve spellingsvormen voor ‘infinitesimaal’ [helaas geen enkele zo mooi als de winnaar van vorig jaar: ‘infanticimaal’]:

  • infiniet decimaal calculus (november 2011)
  • infinetisemaal (januari 2012)
  • infinitdecimaal klein oppervlak (juni 2012)

 

Morgen deel 2 met meer thematische lijstjes!

Stereotypen over onderzoekers

Er zijn heel wat vooroordelen over studenten in het algemeen en over specifieke richtingen in het bijzonder. Deze stereotypen zijn het onderwerp van een nieuwe internetmeme: “Wat anderen denken dat ik doe versus wat ik echt doe“.

Voor mij zijn of waren er minstens zes voorbeelden van deze meme van toepassing:

(1) Wetenschapsstudent
Feit: Wetenschapsstudenten spenderen meer tijd aan hun bureau dan in het labo.

(2) Doctoraatsstudent in de fysica
Feit: Doctoraatsstudenten weten het ook vaak niet.

(3) Experimenteel fysicus
Feit: Experimentele fysici hebben veel geduld nodig.

(4) Student in de filosofie
Feit: Filosofiestudenten zitten niet altijd op café (maar wel vaak).

(5) Wiskundige
Feit: Veel wiskundigen kunnen niet goed tellen.

(6) Statisticus
Feit: Statistici vallen, gemiddeld genomen, wel te vertrouwen.

Mijn link met bovenstaande categorieën: eerst was ik een wetenschapsstudent (1), dan een doctoraatsstudent in de fysica (2) en zo werd ik een volleerd experimenteel fysicus (3); daarna werd ik een (doctoraats-)student in de filosofie (4) en sindsdien doe ik met geavanceerde wiskunde (5) onderzoek over kansrekening en statistiek (6).

Dankzij deze ongebruikelijke mix heb ik welsiwaar extra veel last van beroepsmisvorming (zie bijvoorbeeld hier en hier), maar anderzijds hoop ik me aan bovenstaande stereotypen te kunnen onttrekken.

Hier vind je een heel uitgebreide verzameling met andere voorbeelden. Zijn er voor jou voorbeelden van deze meme van toepassing? En zit er wel wat in of slaat het nergens op? (Behalve natuurlijk op een dood paardtoelichting.)

Je moet niet alles geloven wat je leest

De stelling van vandaag is: “Je moet niet alles geloven wat je leest.” Inspiratie hiervoor vond ik op onderstaand etiket op het broodje dat ik deze voormiddag in Antwerpen kocht, als lunch voor de lange reis naar Groningen. Ik zei toch al dat ik alles lees, inclusief wat er op de doos ontbijtgranen staat? ;-)

Dit was mijn lunch.

Oud brood.

Als we dit etiket mogen geloven, was mijn broodje al meer dan tien jaar oud geleden bereid. Ofwel is de diepvries van de Pano een wonder der techniek (want het broodje smaakte als nieuw) en is hun logistieke planning hun tijd ver vooruit, ofwel is hun etiketeercomputer daar juist voor het weekend gecrasht en hebben ze datum nog niet opnieuw ingesteld.

Andere speculatieve verklaringen zijn natuurlijk altijd welkom in de commentaren. :-)