Als fans van het boek “Ender’s Game” besloten we naar de filmversie te gaan, wetende dat het waarschijnlijk een ontgoocheling zou worden, maar toch te nieuwsgierig om niet te gaan kijken. Het is een heel psychologisch boek en tegelijk zitten er veel actiescènes in die zich in gewichtsloosheid afspelen. Hoe verfilm je zoiets?
Het mag een klein wonder heten dat de film voor ons niet helemaal tegenviel. Dus, als je het boek niet gelezen hebt, is “Ender’s Game” vermoedelijk een aanrader. ;-) (Ik weet trouwens niet of de film nog in de zalen speelt; we gingen een maand geleden al kijken, maar toen had ik geen tijd voor een verslagje.)
Mijn vriend las het boek drie keer, inclusief alle sequels. Zelf heb ik enkel het eerste boek gelezen (een jaar of vijf geleden en slechts één keer). Op voorhand vond ik het een rare titel, waardoor het me niet meteen aansprak. (Het klonk als End Game, maar ‘Ender’ blijkt een koosnaam voor Andrew te zijn.) Toen ik er eenmaal aan begonnen was, werd ik er echter helemaal door meegesleept en wou ik elke vrije minuut verder lezen – iets dat vroeger vaak gebeurde, maar de laatste jaren steeds minder.
Als je een beschouwing wil lezen over de morele aspecten van het verhaal, dan is dit essay van John Kessel verplichte lectuur: “Creating the Innocent Killer: Ender’s Game, Intention, and Morality“. Ik beperk me tot een kort filmverslag. ;-)
Laat ik eerst maar even het noodzakelijke gezeur neerschrijven, dan hebben we dat gehad: ja, het ging allemaal wat snel, de acteurs zijn te oud in vergelijking met de personages in het boek en de oefengevechten in de Battle Room hadden we ons toch spectaculairder voorgesteld. Ook werd er een hele tak uit de plot geknipt (die van Locke en Demosthenes), maar een film is nu eenmaal geen boek. Anderzijds wordt het beeld van een ruïne in het computerspel dat Ender speelt heel goed gebruikt in de film – de ontknoping daarvan zit opnieuw iets anders in elkaar dan in het boek, maar visueel vond ik dit heel sterk.
Ruïne uit Ender’s Game.
Als ik een soundtrack voor de film “Ender’s Game“ had mogen samenstellen, dan was er één nummer dat er zeker in had gemoeten: “The Game” van Das Pop (een single uit 2011). De tekst lijkt speciaal voor dit verhaal geschreven:
“I don’t know whether we’re inside or out, outside or in the game.
It doesn’t matter, because inside or out, outside or in are the same.”
(“Ik weet niet of we binnen of uit, buiten of in het spel zitten. Het maakt niet uit, want binnen of uit, buiten of in zijn hetzelfde.”)
Hieronder kun je de radio-versie met getekende videoclip afspelen (link). Er is ook een langere versie, zonder clip (link). Bovendien heeft zanger Bent Van Looy in 2012 eens een versie gezongen samen met het Brussels Philharmonic in het televisieprogramma De Laatste Show (link). Zo’n symfonische versie is natuurlijk ideaal als filmmuziek!
In de cinema is de filmmuziek bij “Ender’s Game” me niet bewust opgevallen. Dat betekent dat die goed was. Achteraf heb ik het opgezocht: Steve Jablonsky was de componist. Naar het schijnt was er solo chello te horen en elektronica, maar ik zou liegen als ik zou beweren dat ik me daar ook maar iets van herinner.
Als er ooit een remake komt, kan ik “The Game” van Das Pop dus alsnog warm aanbevelen! ;-)
Gelijkaardige berichten:
Ik lees zojuist dat deze film de grootste (financiële) flop van het jaar is.
De beste wensen voor het nieuwe jaar. Ik ga morgen (2 januari) binnen voor een schouderoperatie. Ik zie er tegenop, maar heb al jaren last van een schouder die ooit ontwricht is geweest. Er zit nog wat ruimte op het gewricht en verder veel artrose. De last en de komende operatie waren ook de reden voor de relatieve stilte op mijn blog. Ik kon me maar moeilijk op ernstige zaken concentreren. Er liggen zeker vier, vijf artikelen te wachten die nooit helemaal zijn voltooid, ook al waren ze voor 80% geschreven. De eerste week na de operatie schijnt heel lastig te zijn, maar daarna heb ik nog vijf weken om bij te komen, hopelijk kan ik mijn creatieve bezigheden hervatten.
Simon
Dag Simon, ik hoop dat je het ergste inmiddels achter de rug hebt en dat je snel weer online bent – eerst figuurlijk, maar dan ook letterlijk. :-) Ik zal geregeld je blog blijven checken om je doorstart niet te missen. Maar tot die tijd wens ik je de nodige rust en een goede revalidatie!
En intussen is de nieuwe film van “De kampioenen” één van de grootste (financiële) successen van de Belgische filmgeschiedenis. Tja.