Ik hou zo van:
- Films met een alwetende verteller, zoals in Amélie Poulain waarin bij elk personage wordt verteld van welke alledaagse dingen hij of zij wel of juist niet houdt.
- Gesprekken die meanderen zoals een rivier: er zit duidelijk een richting in, maar het hoeft niet altijd rechtdoor te gaan. Bij rivieren kan je dit meten (sinuositeit), bij gesprekken kan je het voelen.
- Thuis zitten werken en me via de radio toch verbonden met de rest van de wereld.
- Een knipoog of een blik van verstandhouding tijdens een saaie vergadering.
- Naar eekhoorns kijken in de tuin – zeker als ze verliefd zijn en achter elkaar hollen en zich uit de bomen laten vallen (zoals toen in Oxford).
- Curryketchup van de man, of mensen leren kennen die het erover eens zijn dat dit de beste ketchup is.
- Dat iemand iets vraagt en dat ik het dan uitleg en dat ze het dan snappen (en niet gewoon ‘ja’ zeggen om ervan af te zijn).
- De sterren zien.
- Een kladblok met ezelsoren. Omdat het maar een kladblok is, is er geen enkele remming om er vage plannen of halfbakken ideeën in te noteren. En juist door ze op te schrijven krijgen die plannen en ideeën meer vorm. Het gebeurt geregeld dat ik ’s avonds opnieuw het licht aanknip om snel iets op te schrijven.
- Mijn vriend die in het weekend met opzet te grote porties kookt, zodat ik als hij er tijdens de week niet is, maar gewoon een bord uit de koelkast moet halen om op te warmen. ♥
- Dat ik de radio aanzet en dat er dan net een liedje van Counting Crows gespeeld wordt.
Deze rubriek is een idee van Lilith.
Gelijkaardige berichten:
Curryketchup van de man? Als in zelfgemaakte? Ik ben wel benieuwd naar dat recept in dat geval! :-)
Ha nee, “de man” staat op de fles… :-) (Klinkt toch beter dan Zeisner.)
Oh, da’s een merk dat ik niet ken dan! Volgende keer in de supermarkt zal ik er eens op letten. :-)
Pingback: lilith deelt haar doodgewone dingen | Tales from the Crib
Natuurlijk is dat de enige echte ketchup! ;-)